12 dic 2010

A desexada laranxa


Era un péndulo obsesivo, cada mañá saltaba e saltaba para atrapala e non conseguía collela, mentres aquel badalo arbóreo ía engordando, como preñada de saboroso zume. Por fin un día alcanzouna, xusto cando ela rompía augas.
Fotografía de E.F.B.

4 comentarios:

fonsilleda dijo...

O esforzo ten premio. Sen dúbida e algunhas veces ben doce e apetitoso.
Bo micro

Unknown dijo...

Graciñas Ana, pola túa lectura e polo comentario.
Todo esforzo debera ter o seu premio, verdade?
Ben, alédome de que che gustara.

Bicos

RosaMaría dijo...

Qué belleza inspirarse así en la contemplación de una naranja. Realmente precioso. Beso.

Unknown dijo...

Muchas gracias Rosa María, me alegra mucho tu paso por mis letras y aún más que te hayan gustado.

Bicos

Datos personales